Ο Ηλίας Βροχιδης είναι μία ταξιδιάρικη ψυχή, ένα ανήσυχο πνεύμα, ένας άνθρωπος που δεν συμπαθεί τα κοινωνικά στερεότυπα αλλά λατρεύει την ελευθερία, τα ανοιχτά μυαλά και τα ζεστά βλέμματα των ανθρώπων κάθε φυλής, κάθε κουλτούρας, κάθε ηπείρου.
Το πάθος για τα ταξίδια περιπέτειας υπήρχε μέσα του από όταν θυμάται τον εαυτό του! Από μικρό παιδί χάνονταν με τις ώρες με την παρέα του στο δάσος που ήταν κοντά στο σπίτι του, ενώ οι οικογενειακές εκδρομές ήταν κάτι που περίμενε πάντα με ανυπομονησία.
Αν και σπούδασε στο Τ.Ε.Ι. Σερρών, στο Τμήμα Πληροφορικής και Επικοινωνιών, ήξερε ότι δεν ήταν ο άνθρωπος που θα μπορούσε να κάνει μια δουλειά που θα του στερούσε την επαφή με τη φύση. Κάπως έτσι έβαλε στόχο όταν ήταν 23 χρόνων να πραγματοποιήσει ένα παιδικό του όνειρο: να ταξιδέψει στην Ασία.
Ο Ηλίας επί δύο χρόνια και τρεις μήνες ταξίδεψε σε πάνω από δέκα χώρες της Ασίας, με μοναδική του παρέα την μοτοσυκλέτα του. Στα μέρη που επισκέφτηκε έκανε καινούργιους φίλους, ανθρώπους με άλλα ήθη και έθιμα, άλλη κουλτούρα ενώ δοκίμασε πολλά τοπικά εδέσματα και κοιμήθηκε αρκετές φορές κάτω από τα αστέρια νιώθοντας ευλογημένος για την εμπειρία που ζούσε. Το ταξίδι αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα ταξιδιωτική του πορεία, κάνοντας πλέον ξεκάθαρο στο μυαλό του, ότι η περιήγηση στον πλανήτη Γη θα ήταν από εδώ και μπρος ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του.
Πριν ακόμη επιστρέψει στην Ελλάδα, είχε ήδη ονειρευτεί το επόμενο ταξίδι του: τον γύρο της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Για περίπου τρία χρόνια, ο Ηλίας περιπλανήθηκε στην Αφρικανική ήπειρο καθώς και σε κάποιες χώρες της Μ. Ανατολής, βιώνοντας μοναδικές στιγμές, γνωρίζοντας διαφορετικούς πολιτισμούς καθώς και πολλούς φιλόξενους και χαμογελαστούς ανθρώπους.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα και όντας ένας άνθρωπος φυσιολάτρης, αποφάσισε να πραγματοποιήσει ένα ακόμη παιδικό του όνειρο: να ζήσει σε ένα ορεινό χωριό. Κάπως έτσι αποσύρθηκε με τη σύντροφό του στην ορεινή Ευρυτανία κι έζησε για ένα χρόνο σ’ ένα απομακρυσμένο χωριουδάκι μέσα στη φύση.
Όντας απομονωμένος και βιώνοντας την απόλυτη γαλήνη και ευτυχία της ζωής του χωριού, ο Ηλίας αφοσιώθηκε σε μία άλλη μεγάλη του αγάπη, την συγγραφή. Το βιβλίο: «Ταξιδεύω άρα υπάρχω» είναι το τρίτο και τελευταίο βιβλίο του Ηλία Βροχίδη και πραγματεύεται το ταξίδι του στην Αφρική αλλά και στη Μέση Ανατολή παρουσιάζοντας με μοναδική μαεστρία το οδοιπορικό του σε πάνω από 35 χώρες, εξοικειώνοντάς τον αναγνώστη με τους πολιτισμούς που γνώρισε στο διάβα του, την άγρια φύση, αλλά και τις περιπέτειές που έζησε ο ίδιος.
Πιστεύω ότι μέσα από τη συνέντευξη αυτού του εναλλακτικού και ανατρεπτικού ταξιδιώτη θα σκεφθείτε ότι η ζωή ίσως τελικά είναι ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι με μια μοτοσυκλέτα, ανάμεσα σε διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικές κουλτούρες, μέσα στην φύση, κάτω από έναστρους ουρανούς, τρώγοντας μικρές τοπικές λιχουδιές, αναζητώντας χαμόγελα από καρδιάς, αληθινές φιλίες και καθαρά βλέμματα. Ο Ηλίας Βροχίδης ζει το όνειρο του, ζει τη ζωή του στο έπακρο και απολαμβάνει την κάθε στιγμή. Άλλωστε όπως λέει και ο Ελβετός συγγραφέας Alain de Botton: “Το ταξίδι, όπως και η αγάπη, εκφράζει μια απόπειρα να μετατρέψουμε το όνειρο σε πραγματικότητα”.
Κύριε Βροχίδη πότε ξεκίνησε όλο αυτό το μαγικό ταξίδι, παρέα με την μοτοσυκλέτα σας;
Έβγαλα το δίπλωμα μοτοσυκλέτας στα 21 μου και τότε αγόρασα την πρώτη μου μοτοσυκλέτα, μια Honda Africa Twin 750. Άρχισα να ετοιμάζομαι εντατικά για το ταξίδι μου και δύο χρόνια αργότερα, το 2007, βγήκα για πρώτη φορά από την Ελλάδα με το δίκυκλό μου, ένα Honda XR 250. Το σχέδιο έλεγε για ένα ταξίδι 10 μηνών σε 4 χώρες: Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν και Ινδία. Μόνο που τελικά δεν ακολούθησα κανένα σχέδιο και γύρισα μετά από 27 μήνες έχοντας επισκεφτεί 14 χώρες!
Είχατε αναφέρει ότι για να ακολουθήσετε το πάθος σας οι λέξεις: καριέρα, σταθερότητα και σιγουριά, έπρεπε να βγουν από τη ζωή σας. Πόσο εύκολο είναι να κάνει κάποιος την ανατροπή; Ποσό εύκολο είναι να “απεμπλακεί” κάποιος από τα κοινωνικά στερεότυπα, ώστε να ζήσει το όνειρο του, δηλαδή να εξερευνήσει τον κόσμο;
Εύκολο δεν είναι σίγουρα, αλλά ήξερα ότι είναι εφικτό για κάποιον που το θέλει περισσότερο από καθετί άλλο στη ζωή του. Το πόσα εμπόδια έπρεπε να περάσω στην πορεία δε με απασχολούσε ιδιαίτερα, γιατί είχα έναν πολύ ξεκάθαρο στόχο στη ζωή μου και ήθελα να τον πετύχω πάση θυσία. Σίγουρα για κάποιον που βλέπει τηλεόραση, είναι πολύ πιο δύσκολο να αποστραφεί τα στερεότυπα που προωθούνται. Ευτυχώς, εγώ από τη σχολική μου, κιόλας, ηλικία είχα αποφασίσει συνειδητά να μην επιτρέπω στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης να μολύνουν την ψυχή μου. Περιττό να πω ότι μέχρι σήμερα δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή γι’ αυτές μου τις αποφάσεις. Δυστυχώς, άλλωστε, ακόμη και άνθρωποι που έχτιζαν μια καριέρα και μια σταθερή ζωή, είδαν τους κόπους τους να εξανεμίζονται με την οικονομική κρίση που δημιουργήθηκε και διαπίστωσαν ότι η ασφάλεια που ένιωθαν ήταν μόνο μια ψευδαίσθηση…
Πριν ξεκινήσετε αυτό το απίστευτο ταξίδι με την μοτοσυκλέτα σας στην Ασία αναζητήσατε χορηγούς, όμως δυστυχώς δεν βρήκατε υποστήριξη. Σας πέρασε από το μυαλό να εγκαταλείψετε το κυνήγι της δίκης σας προσωπικής ευτυχίας;
Όχι, σε καμιά περίπτωση δε σκέφτηκα να εγκαταλείψω το όνειρό μου. Είχα κάνει προσεκτικά τον προϋπολογισμό μου και ήξερα ότι μπορούσα να τα καταφέρω και με ελάχιστα χρήματα. Τελικά ταξίδευα ξοδεύοντας μόλις 354 ευρώ τον μήνα για όλα μου τα έξοδα στην Ασία. Χρειαζόμουν, δηλαδή, λιγότερα απ’ όσα χρειάζεται ο μέσος Έλληνας στο σπίτι του. Βέβαια, αυτό δεν ήταν εύκολο. Κοιμόμουν κάτω από τ’ άστρα πολλές φορές, πράγμα που λατρεύω, μαγείρευα ή έτρωγα εκεί όπου έτρωγαν και οι ντόπιοι και φρόντιζα να λειτουργώ, όσο γίνεται, όπως και οι ντόπιοι, που τα βγάζουν πέρα μ’ ελάχιστα χρήματα σ’ αυτές τις χώρες.
Το ταξίδι σας στην Ασία ήταν για εσάς το πρώτο σας προσωπικό στοίχημα. Πόσες χώρες εν τέλει επισκεφθήκατε; Ποια είναι η πιο έντονη μνήμη που έχετε από αυτό το ταξίδι και γιατί;
Η Ασία έχει καταλάβει την πιο ζεστή θέση στην καρδιά μου κι αυτό λόγω της φιλοξενίας των κατοίκων της. Όσοι έχουν γυρίσει όλο τον κόσμο, συμφωνούν συνήθως πως οι Ιρανοί είναι οι πιο φιλόξενοι άνθρωποι. Ιδιαίτερα εκεί, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, συνάντησα τυχαία στον δρόμο ανθρώπους, που επέμεναν να με πάρουν στο σπίτι τους. Με κάποιους από αυτούς δεθήκαμε, μου έδειξαν τον τρόπο ζωής τους, έμαθα κάποια πράγματα για τη νοοτροπία τους και τελικά αυτές είναι οι πιο έντονες στιγμές που χαράχτηκαν στη μνήμη μου. Στην Ασία επισκέφτηκα συνολικά 14 χώρες και μου πήρε 27 μήνες, όπως φανερώνει και ο τίτλος του πρώτου μου βιβλίου, που περιγράφει το οδοιπορικό μου αυτό: «27 πανσέληνοι στην Ανατολή». Τα βιβλία μου αυτά μπορεί να τα προμηθευτεί κανείς από την ιστοσελίδα μου: http://madnomad.gr
Όταν ταξιδεύατε στην Αφρική, τι σας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση; Μπορείτε με λίγα λόγια να μου περιγράψετε την εμπειρία σας;
Αν και προτού ξεκινήσω, είχα διαβάσει και γνώριζα κάποια πράγματα για την κατάσταση στην Αφρική, μου έκανε παρόλ’ αυτά εντύπωση, όταν είδα με τα μάτια μου τη φτώχια στην οποία κρατάμε τους Αφρικανούς, προκειμένου να απολαμβάνουμε εμείς τον αμύθητο πλούτο της ηπείρου τους. Μιλάμε για χώρες που έχουν σε τεράστιες ποσότητες όλα αυτά που χρειάζεται – και δεν έχει επαρκώς – η Δύση: πετρέλαιο, χρυσό, διαμάντια, ουράνιο, χαλκό, κολτάν (από τα πολυτιμότερα μεταλλεύματα πια στις μέρες μας), ξυλεία της καλύτερης ποιότητας, ιδανικό κλίμα και άπλετο χώρο για αχανείς καλλιέργειες… Ο πλούτος που βλέπει κανείς στους, κυρίως, λευκούς, αλλά ενίοτε και μαύρους, επιχειρηματίες της Αφρικής είναι ασύλληπτος! Πουθενά δεν είχα δει τόσο πλούτο. Όλα αυτά, βέβαια, τα εξηγώ στο τρίτο και τελευταίο μου βιβλίο, το «Ταξιδεύω άρα υπάρχω», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις iWrite.
Σε μία ομιλία σας αναφερθήκατε στον όρο Απαρτχάιντ (είναι ένας όρος που σημαίνει διαχωρισμός και χρησιμοποιήθηκε κυρίως στην Αφρική, καθώς αφορούσε τον διαχωρισμό λευκών και μαύρων στη Νότιο Αφρική και εφαρμόσθηκε από το 1948 – 1991). Μέσα από την ταξιδιωτική σας πορεία διαπιστώσατε την ισχύ αυτού του όρου στον σύγχρονο κόσμο; Όχι μόνο με την κυριολεκτική της έννοια αλλά και με μία πιο μεταφορική;
Δυστυχώς, σαφέστατα συνάντησα κοινωνίες όπου το σύστημα του απαρτχάιντ εφαρμόζεται στις μέρες μας. Το πιο τραγικό παράδειγμα το βλέπει κανείς στο σύστημα απαρτχάιντ που εφαρμόζεται από το Ισραήλ προς τους Παλαιστινίους. Δυστυχώς, δεν έχει καμιά μεταφορική έννοια… Εφαρμόζεται κυριολεκτικά σε μια πολύ παρόμοια – και πολλές φορές χειρότερη – μορφή από εκείνη που είχε θεμελιωθεί στη Νότια Αφρική. Μάλιστα, στην περίπτωση αυτή, αντί το απαρτχάιντ να γίνει ένας εφιάλτης του παρελθόντος, αντιθέτως γίνεται όλο και πιο έντονο όσο περνά ο καιρός. Οι Παλαιστίνιοι τιμωρούνται οικτρά που γεννήθηκαν εκεί. Ζουν και πεθαίνουν σ’ ένα καθεστώς στρατιωτικής κατοχής και υπόκεινται σε στρατιωτικό νόμο, που διαρκεί δεκαετίες! Η ζωή τους είναι μια κόλαση και αυτό το είδα με τα ίδια μου τα μάτια… Λίγο πιο δίπλα, βέβαια – ακόμη και μέσα σε αυτά που ο υπόλοιπος κόσμος αποκαλεί παλαιστινιακά εδάφη – οι Ισραηλινοί πίνουν ανενόχλητοι το κοκτέιλ τους και παίρνουν τα μοδάτα ναρκωτικά που τόσο αγαπούν, σα να μη συμβαίνει τίποτα… Αυτός είναι, δυστυχώς, ο πιο κυριολεκτικός και σαφής ορισμός του απαρτχάιντ. Ο νόμος στο ίδιο μέρος είναι διαφορετικός για ανθρώπους διαφορετικής εθνικότητας.
Έχοντας κάνει ταξίδι που η διάρκεια του ήταν 3 χρόνια, υπήρξε στιγμή που να νιώσατε κόπωση, μοναξιά, μία νοσταλγία για την χώρα σας, τους δικούς σας ανθρώπους ή το πάθος του ταξιδιού για το άγνωστο είναι τόσο μεγάλο που δεν αφήνει τέτοια περιθώρια στη σκέψη σας;
Νομίζω ότι υπερισχύει το πάθος μου για το ταξίδι. Σαφώς ένιωσα όλα αυτά τα αισθήματα, αλλά ανά πάσα στιγμή ήξερα ότι αν γύριζα στις ανέσεις του σπιτιού μου, την επόμενη μέρα θα νοσταλγούσα το ταξίδι και θα ήθελα να ξαναφύγω. Καθημερινά ζούσα τη ζωή μου όπως ακριβώς την ονειρευόμουν κι αυτό έκανε όλα τα εμπόδια να μοιάζουν μικρά.
Η μαγεία στο να γυρίζεις τον κόσμο είναι τελικά η σύνδεση με τους ανθρώπους; Η επαφή με άλλες κουλτούρες, άλλες συνήθειες, άλλο τρόπο σκέψης είναι ίσως το μεγαλύτερο κέρδος αυτής της ταξιδιωτικής περιπέτειας;
Ναι, για μένα αυτή είναι η μαγεία και αυτό είναι που πρωτίστως επιζητώ στα ταξίδια μου. Θέλω να ελπίζω πως δεν ταξιδεύω όπως ένας τουρίστας. Δεν παραλείπω να βλέπω τα σπουδαία μνημεία του κάθε τόπου, αλλά δεν εστιάζω σε αυτά. Για μένα τα πιο μεγαλοπρεπή αξιοθέατα είναι οι άνθρωποι του κάθε τόπου. Θέλω να τους γνωρίσω, να μπω για λίγο στη ζωή τους, να μάθω κάτι από τη νοοτροπία τους, να τους κατανοήσω. Έτσι νιώθω πως έχω μια πιο σφαιρική εικόνα για τον κόσμο στον οποίο ζω. Παίρνοντας όποιο κομμάτι μου αρέσει από κάθε εικόνα, δημιουργώ το παζλ της δικής μου ψυχής, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου.
Δυστυχώς λόγω της πανδημίας του Covid-19 τα ταξίδια είναι απαγορευτικά. Όταν όλα αυτά τελειώσουν, ποιος είναι ο επόμενος στόχος που θέλετε να κατακτήσετε; Σε ποια ήπειρο σκοπεύετε να περιπλανηθείτε;
Το Νοέμβριο του 2020 σχεδιάζαμε να ξεκινήσουμε το τρίτο μου πολυετές ταξίδι, το “mad about Americas”! Θα είναι μια περιπλάνηση από το νοτιότερο σημείο της αμερικανικής ηπείρου, την Παταγονία, μέχρι το βορειότερο, την Αλάσκα! Ελπίζουμε να διαρκέσει χρόνια κι αυτό το οδοιπορικό, αλλά βέβαια θα περιμένουμε το επόμενο έτος για να δούμε αν θα επιτρέπεται να ταξιδέψουμε.
Πιστεύετε ότι έχοντας ταξιδέψει σε τόσες χώρες, έχοντας βιώσει τόσο μοναδικές εμπειρίες, έχετε αγγίξει το όνειρο σας; Νιώθετε ευτυχισμένος;
Από το πρώτο μου μεγάλο ταξίδι, κιόλας, όχι απλά άγγιξα το όνειρό μου, αλλά το ξεπέρασα κατά πολύ! Ονειρευόμουν να περιηγηθώ σε 4 χώρες σε 10 μήνες και δεν ήμουν σίγουρος ούτε αυτό αν θα κατάφερνα. Τελικά επέστρεψα μετά από 27 μήνες έχοντας περιηγηθεί σε 14 χώρες κι έχοντας ζήσει κάτι, που ούτε στη φαντασία μου δε χωρούσε! Ύστερα γύρισα στην Ελλάδα, ανακάλυψα την ιστιοπλοΐα, που λάτρεψα, την έκανα επάγγελμα κι όταν ήμουν έτοιμος ξανά, οικονομικά και πνευματικά, ξεκίνησα για την Αφρική, όπου ξεπέρασα και πάλι τα όριά μου, αφού εξερεύνησα 39 χώρες σε 3 χρόνια! Μπορώ να πω ότι από το 2007, που βγήκα για πρώτη φορά στον δρόμο και άνοιξα τα μάτια μου, είμαι μονίμως ευτυχισμένος. Ακόμη κι όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα, έχω γνωρίσει τους κατάλληλους ανθρώπους για να με περιβάλλουν κι έχω καταφέρει να ζω στην επαρχία, έτσι όπως πάντα ονειρευόμουν, μέσα στη φύση και με ασχολίες που λατρεύω και με ψυχαγωγούν, με την πραγματική έννοια του όρου.
Ηλίας Βροχίδης
http://madnomad.gr
